USZLACHETNIANIE POWIERZCHNI
Wygląd i jakość „surowej” powierzchni wyciskanych profili aluminiowych są całkowicie wystarczające w wielu obszarach zastosowania nawet bez dalszych procesów uszlachetniających.
SZLIFOWANIE
Szlifowanie jest jednym ze sposobów na poprawienie jakości powierzchni. Proces ten pozostawia drobne rowki przebiegające zgodnie z kierunkiem obróbki. Uzyskana powierzchnia może być „ bardzo gładka” , „średnia” lub „chropowata”.
POLEROWANIE
Polerowanie wyrównuje powierzchnię metalu. Jakość powierzchni i połysk zależą od końcowych wymagań.
Polerowana powierzchnia jest często poddawana anodowaniu.
BĘBNOWANIE
Bębnowanie stosuje się głównie do wygładzania.
Zależnie od użytego ścierniwa uzyskuje się powierzchnię od matowej do błyszczącej.
ANODOWANIE
Anodowanie jest jedną z najczęściej stosowanych metod uszlachetniania i zabezpieczania powierzchni aluminium.
W procesie tym uzyskuje się między innymi:
» zachowanie „świeżego” wyglądu
» dużą odporność na korozję
» powierzchnię nie zatrzymującą zanieczyszczeń
» dekoracyjną powierzchnię o trwałym zabarwieniu i połysku
» powierzchnię przyjemną w dotyku.
» Powierzchnię roboczą: powierzchnię ślizgową lub odporna na ściąganie.
» Podkład dobrze przyczepny dla klejów o lakierów.
PROCES ANODOWANIA
Proces anodowania obejmuje zazwyczaj cztery etapy:
» przygotowanie powierzchni
» anodowanie właściwe
» Barwienie ( o ile występuje )
» Uszczelnianie
Najczęściej stosuje się anodowanie w kolorze naturalnym ( srebrnym ).
Po mechanicznym lub chemicznym przygotowaniu powierzchni oraz jej dokładnym oczyszczeniu prowadza się proces elektrochemiczny. Prąd stały podłącza się do elementu, który pełni rolę anody
Elektrolit ma zazwyczaj postać roztworu kwasu siarkowego w temperaturze pokojowej.
W czasie elektrolizy metal na powierzchni elementu przekształca się w tlenek, a sam proces trwa do chwili uzyskania warstwy o pożądanej grubości z reguły 5-25um.
USZCZELNIANIE
Wytworzona warstwa tlenku posiada dużą liczbę porów, około1011 1/cm2
Średnica porów waha się pomiędzy 120 a 330 angstremów.
W celu uzyskania szczelnej powłoki pory te muszą zostać zamknięte, co uzyskuje się poprzez uszczelnienie, czyli zanurzenie z zdejonizowanej wodzie o temp. 95-98 stopni.
Na skutek ogrzania tlenek glinu przekształca się w bemit, przy czym następuje zwiększenie jego objętości i pory zamykają się. Warstwa tlenku wytworzona podczas anodowania naturalnego jest przeźroczysta
WŁAŚCIWOŚCI ANODOWANEGO ALUMINIUM
Odporność na korozję jest bardzo wysoka, szczególnie w warunkach, gdzie wartość współczynnika ph wynosi 4 do 9. Twardość powłoki zależy od zastosowanej metody anodowania.
Zwykle jest ona twardsza niż szkło i ma taką samą twardość jak korund.
LAKIEROWANIE PROSZKOWE
Dominującą obecnie metoda lakierowania elementów aluminiowych jest lakierowanie proszkowe.
PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI
Dla uzyskania odpowiedniej jakości lakierowanej powierzchni ważne jest,
aby zarówno przygotowanie powierzchni, jak i nakładanie lakieru, oraz utwardzanie było wykonane prawidłowo. Decydujące znaczenie dla maksymalnej przyczepności i trwałości powłoki ma przygotowanie wstępne, obejmujące zazwyczaj odtłuszczanie i wytrawianie powierzchni oraz przygotowanie chemiczne ( chromianowanie )
ZALETY LAKIEROWANIA PROSZKOWEGO
Praktycznie nie istnieją żadne ograniczenia w zakresie koloru.
Standardowy połysk: 70.
Lakiery proszkowe nie zawierają rozpuszczalników, zapewniając w ten sposób dobre warunki pracy i brak negatywnego wpływu na środowisko.
Wykorzystuje się średnio 98-98% lakieru, ponieważ lakier , który nie osiądzie na elemencie, jest zbierany przez system wyciągowy i kierowany ponownie do pistoletów natryskowych.
» Brak ryzyka wystąpienia zacieków lub pęcherzy.
» Lakier proszkowy posiada lepszą udarność i odporność na ścieranie niż lakier mokry.
» Dobra plastyczność ( lakier nie odskakuje w przypadku wgniecenia elementu )
» Dobra odporność na promienie UV
» Grubość lakieru wynosi zazwyczaj 80-120um.